суббота, 2 апреля 2011 г.

Երկու կաթիլ թուլություն


Ուժեղ լինելը նրա բնավորության ամենաակնհայտ գիծն է... Դա նույնիսկ ավելին է, քան բնավորությունը: Դա նրա էությունն է, նրա ապրելակերպն է, նրա աշխարհայացքը... Ընկերներն ու կոլեգաները, հարևանները, ծանոթները... մարդիկ, ովքեր նրան տեսնում են ամեն օր, բայց չեն  ճանաչում, սիրում են նրան.. Սիրում են անկեղծության, անմիջականության ու ժպիտի համար: Նրա այդքան ուժեղ լինելու համար նրան միշտ գովում ու հիանում են բոլորը.. Նա սովորական աղջիկ չէ. Նրա մեջ կա ուժեղ կրակ, անսպառ էներգիա.. երկար ժամեր աշխատելու, գիշերները չքնելու, ամեն ինչ հասցնելու ուժ կա նրա մեջ... Դա գուցե Աստծո կողմից պարգև է կամ փոխհատուցում ինչ - որ բանի... Նրա ամեն օրը 26-28 ժամ է, նրա ցերեկը` 18-20 ժամ, իսկ գիշերը նրա կարճ է.. Նրան անհնար է տեսնել թևաթափ, դժգոհ, արցունքոտ աչքերով.. Նա միշտ ամեն ինչ հասցնում է, միշտ գոհ է, միշտ ժպտում է իր ու մյուսների խնդիրների հենց երեսին.. Նրա համար չկան փակ դռներ, նրա համար ամեն խնդիր հերթական, նույնիսկ ավելի գրավիչ հնարավորություն է.. Ու նա երջանիկ է... Երջանիկ է արթնանում ամեն առավոտ.. երջանիկ է ամեն աշխատանքային օր ու ամեն կիրակի... Չնայած նա չի սիրում կիրակիները)))
Երեկոյան դուրս է գալիս աշխատանքի վայրից նույնքան երջանիկ, նույնքան առույգ ու գոհ իր օրվանից: Քայլում է նա բոլորին ժպտալով ու աչքերում նրա խաղում է մի խենթ կայծ.. Իր տանը մոտենալով դանդաղեցնում է քայլերը... Աքերի մեջ անախորժ արտահայտություն է նշմարվում... Կրակը մարում է այնքան անսպասելի ու միանգամից... Մեծ պայուսակից հանում է բանալին, բացում դուռը.. Ասես վերջին անգամ ժպտում է` միջանցքի հայելու մեջ նայելով: հանում է կոշիկները.. մաքրում է հաջորդ առավոտվա համար ու խնամքով դնում տեղը... Ապա արագ անզգույշ շարժումով հանում է դիմակն ու նետում հատակին... Արցունքի երկու կաթիլ փայլում են նրա գեղեցիկ աչքերում ու գլորվում ցած....               

Комментариев нет:

Отправить комментарий