Ամենախենթ արշավախումբը և Արագածի գագաթը

Նախապես ներողություն նկարներ չլինելու համար.. դրանք կլինեն վաղը :)

Էնքան շատ բան եմ ուզում գրեմ, որ մենակ վերնագրի համար մի 10 տարբերակ մտքիս գալիս ա))) հիմա իյչից սկսեմ, ինչով վերջացնեմ)) լավ, սպասեք, կենտրոնանում եմ :D Առավոտ 4:12 արթնանում եմ.. դե առավոտ  կամ էլ գիշերը.. եսիմ.. տենց.. մինչը պատրաստվում եմ, գնում եմ իսահակյանի արձանի մոտ, ժամը 7ն ա լինում... արշավականների մեծ մասն արդեն տեղում էր :) Շարժվում ենք.... սկսում ենք ավանդական ծանոթանալուց... ու օգտվելով առիթից մեկ անգամ ևս ասեեեեեմ` մենք ունենք հրաշք արշավախումբ ու ամենահրաշք րաբունապետները :) էսօրվա արշավականներին էլ հատուկ շնորհակալություն.. հա, ուրեմն ճանապարհը 1.5 ժամ տևեց ասում են, բայց էնքան տարված էինք խաղում մեր ավանդական մուլտիկների խաղը, որ ոչ մեկս չզգացինք, թե ոնց անցավ էդ 1.5 ժամը:

Ու սկսվեց վերելքը... դժվաաաաար ու անչափ հետաքրքիր.. դժվար ու հնարավորինս  ուրախ.. դժվար ու շատ առանց հոգնելու)) ամեն բարձունքի հետևում մի նոր հիասքանչ տեսարան.. հրաշալի մարգագետիններին հաջորդող կտրուկ վերելքներ ու իջվածքներ.. քարեր, քարեր ու էլի քարեեեր... շաաատ զատիկներ ու շաաատ թիթեռնեեր.. ձյուււււն.. ասում են` էդ ձյան մեջ ճիճու կա.. հա բայց ինչ անենք? ԼԱՎ ծիրանի մեջ էլ ճիճու կա :D

ուրիշ ա էլի հավեսով արշավախումբը.. երբ ժամանկը չես զգում.. երբ միայն ծիծաղ կա, իրար օգնել կա, իրար մասին հոգ տանել կա, հետաքրքիր ու առողջ քննարկում կա... չկան կրունկով կոշիկներ ու չկան "գերզարգացած տեխնոլոգիաներ" :D երբ կա ձգտուււմ դեպի վեր ու վեր.. երբ կա կամք` անելու անհնար թվացողը.. երբ կա մալինայի կամպոտ, հոմով կեքս ու Մեծ սնիկեեեեերս)))))

ու սենց շատ գնացինք, թե` քիչ, հասանք Գագաթ... Հարավային Գագաթ.... ուխաաաաաաաաաաաաաաշ)) չէ, չեմ պատկերացնում ինչ բառերով կարելի ա նկարագրել էդ ցնծությունը.. էդ ուրախությունը.. էդ հաղթանակը... ոչ մի բանի հետ համեմատելու չի... որ սենց լուսավորվում եես, որ էն կիսասպառ էներգիադ մի վայրկյանում լցվում ա երակներիդ մեջ, քեզ էնպես առույգ ես զգում, ասես` հենց նոր 14 օրյան հանգստից ես վերադարձել, ոչ թե հարյուրավոր մետրեր բարձրացել ես... դժվաաար ու... հա, էդ արդեն ասել եմ, նորից չասեմ)))

Վերջերս հա, մի տեսակ քաղաքում շատացել էին արտասահմանցինեը, բայց Արագածի գագաթին? փաստորեն.. մեր Արագածը նրանց էլ էր գրավել.... բայց արտասահմանցիների մասին շատ են գրում, ես այսօր այլ բան եմ պատմում)) կա չէ, հաց ուտել, երգել, պարե, ուրախանալ, ձեռք ձեռքի տալ ու վայելել ընկերներ ունենալու գերագույն հաճույքը... հպարտանում եմ ձեզնով.. բայց արագածի գագաթին կերած հացն ու պանիրը չես փոխի ոչ մի այլ սնունդի հետ... Արագածի գագաթին պարած պարը չես համեմատի ոչ մի պարի հետ.. ու Արագածի գագաթին երգած երգը չի կարող համեմատվել ոչ մի խոռում երգված երգի հետ...

Երջանիկ եմ, որ կյանքիս այս օրը այս տեղում, այս կերպ ու այսպիսի ընկերական շրջանում անցկացրի.... 

Վայրեջքն ու Քարի լճի արկածները հաջորդիվ :) 

Վիտամին Լ

-Եթե նույնիսկ երկնքից աստղեր իջացնի ինձ համար.....
-Հա, փաստերեն, էդ ա ամենակարևորը....
-Դե չէ...


Հիշում ես էս խոսակցությունը? Ահ, ոնց պիտի հիշես, դու չես էլ կարդում հիմա.... Բայց ես հիշում եմ.. ու հիշում եմ նաև, որ աստղ իջեցնելը ամենամեծ հերոսությունը չէր ինձ համար.... Հիմա հասկանաում եմ` աստղ եմ ուզում.... լույս եմ ուզում.. ուզում եմ, որ ինձ լույս նվիրես... Իմ ամենալուսավոր աշխարհը պարզվում է էլի լույսի կարիք ունի... Հա, իմ լույսը ինձ չի լուսավորում.. իմ լույսը միայն իմ սիրելի մարդկանց է լուսավորում :) ու միայն դրա արտացոլքն է ինձ հասնում... իսկ պատկերացնում ես, այդ լույսի անդրադարձը որքան խավար պիտի որ դարձած լինի... իսկ ես շատ լուսավոր լույս եմ ուզում.. ոչ թե աղոտ երազանք, այլ իսկական պայծառ ու մաքուր լույս.... Ու էդ ժամանակ գուցե իմ լույսն է'լ ավելի ուժեղ լինի, ու ավելի շատ մարդիկ լուսավորվեն իմ լույսից... ու գուցե այդ ժամանակ իմ լույսի անդրադարձը ոչ թե աղոտ լինի, այլ նույնքան պայծառ... հայելային ու ոչ` աղոտ ու խամրած ...

Դե ինչ, դու մտածիր, թե որտեղ գտնես այդ լույսն ինձ համար, իսկ ես գնամ շարունակեմ լուսավորել մարդկանց, քանզի իմ լույսի աղբյուրն ինձ վաղուց հայտնեի է...

Իմ սիրելի ընկերներ ու անծանոթներ, լույս, ժպիտ ու սեր եմ ուղարկում ձեզ... բոլորիդ.... բոլորիդ... ու բոլորիդ..... ու եթե կարողացա մի կտոր ժպիտ նկարել ձեզնից որևէ մեկի շուրթերի անկյունում... կամ գուցե աչքերում.. կամ էլ հոգում, ուրեմն իմ լույսը դեռ երկար կապրի ու կապրեցնի :) Սիրե'ք կյանքը, որ կյանքն էլ ձեզ սիրիր... 

Երբ...

Երբ ամեն ինչ պտտվում է շուրջդ, երբ կարծում ես, թե ոչ թե երկրագունդն էլ կլոր, այլ` դու ես հայտնվել էդ կլորի մեջտեղում... երբ աշխարհը դառնում է ավելի գունավոր ու ավելի գեղեցիկ... երբ կյանքը հոսում է ոչ թե գետերով ու լցվում ծովը, այլ` երակներիդ միջով է անցնում ողջ աշխարհը ու ամեն ինչ հոսում է դեպի սիրտդ... երբ բոլորը ժպտում են, երբ շուրջդ շատանում են ժպտացող իրերն ու արևը առավոտյան ոչ թե լույս է տալիս, այլ` ականջիդ շշնջում է` բարև... երբ արևամուտից հետո ոչ թե գույները խտանում են ու դառնում մի ամբողջ, այլ մութը շողում է... երբ աչքերդ թարթում ես ոչ թե ինքնաբերաբերաբար, այլ` մտածված, որ ամեն անգամ տեսնես նույն պատկերը, ու երբ այլ վայրկյանները դառնում եմ օրվա առավել գեղեցիկ հատվածը... երբ սկսում ես չտեսնել այն, ինչ մի ժամանակ չես սիրել.. ու երբ սկսում ես լսել ոչ թե ներքին ձայնդ, այլ զգում ես ամեն մի բջիջի շարժվելը ներսումդ.. երբ մարմնիդ մեջ ամեն ինչի տեղը հասկանում ես, երբ չես կասկածում հոգու գոյությանը, քանզի զգում ես, որ հոգուդ լարերը բոլորը միահամուռ մի երգ են երգում.. բոլորը մի բան են ասում... մարդիկ շուրջդ քայլում են ոչ թե անտարբեր հայացքով, այլ խոսում են հետդ` այո.. էդպես է, որ կա.. ճիշտ է.. շատ լավ է... բոլորի աչքերի մեջ մի կայծ ես տեսնում ու հաջորդ քայլին հասկանում ես, որ ծանոթ կայծ էր... ահաաաա, նրա աչքերի կայծն է.... հա, փաստորեն մի բան հասավարակշռությունից դուրս է եկել.. թե հավասարակշռվել է??? հապաաաաա???? գուցե լավ մտածել??? մտածեեել?? չէ, մի բան այն չէ, մտածելը ուրիշ դեպքերի համար է.. գուցե... գուցե... գուցե ուղղակի զգալ? փշաքաղվեցի... վախից? զգալ հա? հա.. զգալ... ինչու վախենալ???? հավատալ... ինչից խուսափել??? բայց աչքերը... աչքերի գույնը..... հա... աչքերը նույն գույնն ունեն, ինչ երջանկությունը.... իմ երջանկությունը... իսկ հայացքը..... բայց չեմ սիրում.. չէ.. մի րոպե... չեմ սիրում... խենթանում եմ... խենթանում եմ.... քո երջանկության գույն ունեցող աչքերը... երջանկության բանաձևը հենց քո անվան մեջ է... ու երջանկությանը ձայնը հենց իմ անունն է` քո արտասանությամբ.... իսկ երջանկության համը... երջանկության համը քո շուրթերի համն է... ճիշտ նույնը... ու երջանիկ լինելը հենց այն տարերքն է, որի մեջ հիմա պարում ենք մենք... դու ես երջանիկ.. ու դա է երջանկությունը.. ես եմ երջանիկ.. ու դա է քո երջանկության արդյունքը... սիրում եմ քեզ....... ու դա է իմ կյանքի ամենագեղեցիկ սկիզբը....

Ընկերությունը...

Ընկերությունը անխզելի է դարձնում և նրա հմայքը կրկնապատկում է մի զգացում, որը պակասում է սիրուն` համոզվածությունը:

Նա, ով հավատարիմ ընկեր ունի, կարող է հաշվել, որ ինքը երկու հոգի է:

Ընկեր ունենալու միակ միջոցը այդպիսին լինելն է:

Եթե բախտը առանձնապես բարեհաճ է մարդու նկատմամբ և ուզում է շնորհել նրան աշխարհում մեծագույն երջանկությունը,նրան հավատարիմ ընկեր է տալիս:

Ընկերներ մենք ձեռք ենք բերում ոչ նրանով, թե ինչ ծառայություններ ենք մենք ստանում նրանից, այլ նրանով, թե ինչ ինքներս ենք մատուցում:

Իսկական ընկերության մեջ սովորական մարդկանց համար անհասանելի հմայք է թաքնված:

Որքան որ հազվադեպ է իսկական սերը, իսկական ընկերությունը ավելի հազվադեպ է:

Իսկական ընկերը բարիքներից մեծագույնն է:

Ընկերներից որևէ բան թաքցնելը վտանգավոր է, բայց ավելի վտանգավոր է նրանցից ոչինչ չթաքցնելը:

Քայլ առ քայլը առևտրի օրենքն է, սակայն ոչ ընկերության: Առևտուրը ընկերություն չի ճանաչում, բայց և ընկերության մեջ չպետք է առևտուր լինի:

Ընկերությունը դրամագլուխ է, տոկոսները որի երբեք չեն կորչում:

Ես ամենից շատ սիրում եմ ընկերոջը նրա համար, որ նա թերություններ ունի, որոնց մասին կարելի է խոսել նրա հետ:

Աստված մեզ ազգականներ է պարգևում. ընկերներ մենք ինքներս ենք ընտրում:

Կան երեք տեսակ ընկերներ. ընկերներ, որոնք ձեզ սիրում են, ընկերներ, որոնք ձեր նկատմամաբ անտարբեր են, և ընկերներ, որոնք ձեզ ատում են:

Ընկերությունը, որը ընդհատվել է, ճիշտն ասած, իսկի էլ չի սկսել երբեք:

Ընկերը նա է, ով ամեն անգամ, երբ դու զգում ես նրա կարիքը, կռահում է այդ մասին:

Մտերմությունը կարող է լինել առանց փոխադարձության, բայց ընկերությունը`

երբեք:

Նա չէ ընկերը, որ խղճում է, այլ նա, ով օգնում է: