Կյանքը խաղ է: Խաղ կա` կյանք է.... ով է ասել, խաղը խաղ է? Խաղ կա` կյանք է: Կատվի խաղն էլ գուցե մահ է այն խեղճ մկան համար, ով ընկել է նրա ճանկը... Կյանքը խաղ է... Խաղ կա` կյանք է... Մեկը հաղթում է, մեկն էլ պարտվում է: Դա է այս խաղի միակ օրենքը: Լավագույն դեպքը ոչ ոքի խաղն է, բայց արդյոք լավ է?? Որ ոչ հաղթող կա ու ոչ էլ պարտվող... Բայց կյանքի խաղը մի քիչ այլ է. կամ հաղթող ես կամ էլ պարտվողն ես... Թե հաղթել ես, վաստակել ես: Թե պարտվել ես, պիտի խաղն այդ արհամարհես... ինչ - որ մեկին զուր մեղադրես: Բայց ում մեղադրես? Հաղթեղին? չէ', չէ', հաղթողին դատել չես կարող... այ թե մնում է գոռալ ու գոչել, որ բախտն է խաղի միակ վարողը.. միակ լուծողը... Թե չես պայքարել..... դեեե, թուլամորթ ես.. գնա' ու պարտվի'ր.. Գնա', մոտակա կամուրջին կանգնի'ր, մինչ մեկը կգա, կասի` մի' նետվիր: կամ թե չէ` գնա', պարանից կախվի'ր.. մեկ է, հիմար ես, խաղում տեղ չունես... բայց կա էլի մի տարբերակ, երբ որ պարտվում ես` չգիտես էլ ոնց.... պարտվում ես` կանգնած հաղթության շեմին.. պարտվում ես` ձեռքիդ հաղթության դափնին... Ախր ինչ եղավ?? Պատահեց այնպես, որ կարծում էիր, թե էլ խաղ չկա: կարծում էիր, թե վերջ խաղին ահա... կարծում էիր, թե դու ես սահմանում կանոններ խաղի ու կյանքի համար: Ու այն ժամանակ, երբ դու խաղում ես` խաղաթղթերը ձեռքումդ բռնած ու հավատացած, որ 4 ՏՈՒԶ ունես (համարենք` խաղում լավագույն լուծում), հանկարծ տեսնում ես, որ կյանքը քեզ հետ շախմատ է խաղում... ու միանգամից` շախ ու մատ: ու դա անում է ոչ թե մի զինվոր, այլ խաղատախտակի ամենահզոր, ամենաճկուն խաղարկող դաման: հա, հենց նույն ինքը` թագուհին խաղի: Դրանից հետո ինչ կուզես` արա': Տարբերակներ ունես.. ու ոչ միակը....... Իսկ ես քայլում եմ` գլուխս բարձր, իմ կյանքի խաղում ես եմ Թագուհին ու "Տուզ"-ն էլ ես եմ: Ինչ խաղ էլ խաղամ, մեկ է հաղթողն եմ, քանի որ սովոր եմ երկու խաղին էլ: Խաղ կա` սովոր եմ, կյանք կա` ապրել եմ ու հաղթանակը հավատիս մեջ է:
Հ. Գ. պայքարե'ք, մարդի'կ, նույնիսկ այդ դեպքում, երբ ավարտված է կյանքի խենթ խաղը ու դուք եք վարում ուրիշի խաղը ու կյանքի խաղը ու ձեր իսկ խաղը....
Комментариев нет:
Отправить комментарий