Գեղեցկուհին գիշերազգեստով

Բոլորն այնքան շատ են ուզում գնալ Թբիլիսի, որ ակամայից ինքս էլ եմ ուզում... բոլորն այնպես հիացմունքով են խոսում այդ գեղեցկուհու մասին... իսկ ես.. ես ակամայից ուզում եմ տեսնել նրան, բայց Երևանս.. ինձ համար աշխարհում մի քաղաքամայր կա միայն, մի գեղեցկուհի.. երևանս.. Գիշերային դյութիչ գույներով, ցերեկվա աղմկոտ գրավիչ գույներով.. բայց ահա Թբիլիսին.... Ահա նա... Բազալեթիի դատարկ ու անգույն իրականությունից հետո մենք լուսավոր ու տաք, ուրախ Թբիլիսիում ենք... Բելերը հիացած են, ամեն կոմից հիացմունքի խոսքեր եմ լսում.. իսկ ես.. ինքս քայլում եմ մի քիչ անտարբեր, մի քիչ անփույթ.. գրեթե չեմ նայում շուրջս... Երևանս.. սիրուն Երևանս.. հարազատ հոտը Երևանիս... բայց ահա կամաց-կամաց ոտքերիս տակ զգում եմ հողը.. Շուրջս անասելի գեղեցկություն է... Խոսում եմ են շինությունները, Ռուսթավելի փողոցը այնքան մարդաշատ է.. բոլորն այնքան գեղեցիկ են, այնքան սիրում են իրար մարդիկ.. Ու սիրում է նրանց քաղաքը... ու ամեն հաջորդ քայլին նոր հրաշք...ինչ գույներ, ինչ ճարտարապետական լուշումներ..Հասնում ենք հրապարակ, որի կենտրոնում վեր է խոյանում երբևե ամենագեղեցիկ սյունը` գագաթին ոսկեշող արձանով.. Հրաշալի քանդակ.. արևաշող ոսկի... ամենագեղեցիկ շենքերը, ամենահյուրընկալ նստարանները փողոցի ամբողջ երկայնքով ու ամնահամեղ պաղպաղակը... ու հետզհետե վառվում են լույսերը, ու ամեն ինչ ավելի է գեղեցկանում, ավելի գրավիչ, հրապուրիչ,. գայթակղիչ ու ավելի հոգեցունց... քայլում ենք... Աստված ի'մ,  ինչ հրաշք էէէ... ես Թբիլիսիում եմ, թե Փարիզում?? ես տեսնում եմ աշխարհահռչակ Էյֆելյան աշտարակը.. թե ավելի գեղեցիկ մի աշտարակ... ամենասովորական աշտարակը ցերեկվա... հեռուստատեսային.. որ վերածվել է լուսավոր հրաշալիքի... գիշերային զգեստով այնքան գեղեցիկ է, այնան ուժեղ... ու քայլում ենք... ահաա, քաղցած ենք))))     Շաաատ քաղցած.. որոշված է` խինկալի ենք ուտելու :-D  քայլում ենք... կարծես այս կողմում է.. բայց նկատել եք, թե որքան շատ մուրացիկներ կան Թբիլիսիում??? Մի պահ տվաց, թե այդ շվայտ գեղեցկության մեջ նույնիսկ նրանք են գեղեցիկ... խելահեղ գեղեցկուհին այնպես է արբեցրել, որ դժվար է մուրացիկի իրական տեսքը տեսնել  ու գնահատական տալ... աաաա.. ապա լսեեե'ք, նրանք տիրապետում են մի քանի օտար լեզուների... հրաշալի է! Մուրացիկը   առնվազն 4-5 լեզու, որ յուրաքանչյուր անտարբերի իրեն հասկանալի լեզվով հայհոյի... Թբիլիսին ասես այն գեղեցկուհին լինի, ով իր գեղեցկությունն օգտագորշում ե միայն ավելի ու ավելի շատ մարդկանց գրավելու, կախարդելու, խելքահան անելու համար....
Մտնում ենք "խինկալիանոց".. Կենդանի երաժշտություն.. Բազմամարդ սրահներ.. Տարբեր ազգերի, տարբեր տարիքի... տարբեր կողմորոշման... տեղավորվում ենք.. վայելու խինկալին, հրաշալի գարեջուրն ու կարմիր գինին.. խոստումնալից չափաբաժիններով իհարկե.. :-P  պաա ռա ռա ռա ռա ռաաամ... http://www.youtube.com/watch?v=lwU-q1kMFmI Արցաաաաաախը!!!!  Արա Գևորգյանի "Արցախը"... բոլորիս աչքերում կայծ է վառվում, իսկական կայժ: Սիրո ու նվիրումի... ոչ անցողիկ ու շինծու... պարենք?? դե իհարկեեե.. Ի դեպ, մեր ադրբեջանցի բարեկամներն ամբողջ ընթացքում մեր կողքին էին.. բայց, ըստ իս, ոչ մի հատուկ ազդեցություն չունեցան համենայն դեպս իմ Թբիլիսյան շրջագայության վրա, հետևաբար նաև գրառմանս վրա չեն ունենա... :-) նորից դուրս ենք գալիս... փոքր - ինչ կամ մի քիչ ավել, քան փոքր-ինչ, գինով......ուրախ... քայլում ենք կրկին.. կատակում.. երգում... գեղեցիկ է Թբիլիսին... անհասանելի գեղեցկուհու նմանմոտ է ու մերը չէ... քայլում ենք... լույսեր.. աննկարագրելի գեղեցիկ լուսավորւոմ... եկեղեցիներ, որ ասես այրվում են մթության մեջ... երբեք այդքան գեղեցիկ ու ազդեցիկ չէին երևացել ինձ եկեղեցիները դրսից... ու մեկ էլ մութ, նեղ, խոնավ փողոց.. կիսաքանդ շենքեր.. պատեր, որ ուր որ է փուլ կգան... ինչպիսի հակադրություն... ինչպիսի անդիմադրելի գրավչություն... ահա և կամուրջը... հավերժ կամուրջը.. կամ գուցե միշտ.. ինչևէ.. այն կանչում է.. լուսավոր ու լողացող... Ոչ, ոչ, աչքերսի առաջ չի լողում... սառը օդը վերջնականապես սթափեցրել է.. բայց կամուրջը լողում է, իրոք.. լուսերի, երկաթի ու ապակու անզուգական համադրության մեջ կամուրջը հիրավի հաջողված է...
Որքան արագ է թռչում ժամանակը... արդեն կեսգիշերն անց է.. ստիպված ենք վերադառնալ "տուն"` Բազալեթի... հետդարձի ճանապարհին ևս անցնում ենք մի նեղ, բայց այս անգամ ոչ լուռ ու մութ.. այլ գունագեղ ու աղմկոտ.. բար-երի ու disco-ների փողոց է... հետաքրքիր է.. Թբիլիսին իրոք մի հսկայական խառնարան է գեղեցիկի, լուսավորի, հոգևորի ու խավարի,. խարխուլ տների, մուրացիկների... ու այս ամբողջ շքեղության ու խավարի մեջ իրենց մշտական տեղն ու դերն ունեն արձանները.. այդ հոյակերտ մարդուկներն ու կերպարները.. ամեն քայլափոխի հանդիպող, ուրախ ժպիտով դիմավորող քարե ու մետաղից, բայց ջերմություն արձակող սառը քանդակները... նրանցից ոմանք նստած են, ոմանք կանգնած.. ոմանք փորձում են դուրս գալ իրենց կաշկանդող պատերից, ոմանք էլ կամուրջից նետվել են ուզում... մի տեղ պարում են... մի տեղ` համբուրվում ... այս քարե ու մետաղից, բայց կյանքով լի կերպարները..
Դե ինչ, արդեն միկրոավտոբուսում ենք.. մնաս բարով, Թբիլիսի', կամ գուցե առայժմ... այո', ես սիրահարվեցի քեզ, Թբիլիսո.. Թբիլիսո... ուրախության, կատակի, զվարծանքի ու արբելու կենտրոն.... Բայց, Երևանս, քեզ սիրում եմ անդավաճան ու սիրում եմ միշտ... ամեն օր.. երբ գինով եմ ու երբ ոչ... երբ ուրախ եմ կամ տխուր..

Սպասե'ք Թբիլիսյան ֆոտոշարքին.. 

Շարունակելի..